Narodowy Program Szczepień a uprawnienia dodatkowe ZHDK
Warszawa, 15 lutego 2021 r.
Szanowny Panie,
w odpowiedzi na pytanie w sprawie przekazania stanowiska dotyczącego uznania uprawnień wynikających z art. 47c ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1398, ze zm.) względem uprawnienia do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej do ustalonej przez Ministerstwo Zdrowia w Narodowym Programie Szczepień kolejności szczepień przeciw Covid-19, uprzejmie informuję co następuje.
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.), zwana dalej “ustawą o świadczeniach”, określa warunki udzielania i zakres świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i zarówno zakres przedmiotowy, jak i podmiotowy dotyczy świadczeń opieki zdrowotnej. Natomiast na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2020 r. poz. 1845, z późn. zm.), zwanej dalej “ustawą”, wprowadzone zostały, m.in. zasady i tryb zapobiegania oraz zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, w tym zasady i tryb rozpoznawania i monitorowania sytuacji epidemiologicznej oraz podejmowania działań przeciwepidemicznych i zapobiegawczych w celu unieszkodliwienia źródeł zakażenia, przecięcia dróg szerzenia się zakażeń i chorób zakaźnych oraz uodpornienia osób podatnych na zakażenie. Tym samym należy podkreślić, że ustawa stanowi lex specialis* w stosunku do przepisów ustawy o świadczeniach. Na podstawie art. 46b pkt 3 ustawy wprowadzono możliwość czasowej reglamentacji zaopatrzenia w określonego rodzaju artykuły. Przejawem ww. przepisu upoważniającego są normy prawne określone w § 28a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. poz. 2316, z późn. zm.), które zostały wprowadzone w celu szybkiego i sprawnego opanowania sytuacji epidemicznej w Rzeczypospolitej Polskiej.
Z tego powodu szczepienie przeciwko COVID-19 nie jest świadczeniem określonym w ustawie o świadczeniach, gdyż podlega reżimowi prawnemu ustawy. Tym samym, regulacja z art. 47c ustawy o świadczeniach nie ma w tym przypadku zastosowania.
Z poważaniem
Anna Miszczak
Dyrektor Departamentu Zdrowia Publicznego (MZ)
/dokument podpisany elektronicznie/
*Lex specialis derogat legi generali (łac.) – zasada prawna oznaczająca: prawo o większym stopniu szczegółowości (pochodzące z aktów prawnych o tej samej mocy, np. z dwóch ustaw, obowiązujące w tym samym czasie) należy stosować przed prawem ogólniejszym. (wikipedia.pl)
