Życzenia na Dni Honorowego Krwiodawstwa PCK

Dokumenty umożliwiające rejestrację w punkcie krwiodawstwa

Każdy kto oddawał kiedykolwiek krew wie, że pierwszym etapem oddawania krwi jest rejestracja dawcy. W obecnym okresie pandemicznym odbywa się ona dwuetapowo. Wstępna, krótka ankieta dotycząca stanu zdrowia/COVID-19 oraz normalna rejestracja dawcy w systemie teleinformatycznym. Właściwa rejestracja kandydata na dawcę krwi i dawcy krwi polega na potwierdzeniu tożsamości osoby chcącej oddać krew lub jej składniki, wprowadzeniu wstępnych danych do Krajowego Rejestru Dawców Krwi oraz wykonanie innych czynności (wydruk kodów kreskowych) umożliwiających przeprowadzenie kolejnych procedur na poszczególnych stanowiskach.

Jak wspomnieliśmy kandydat na dawcę lub dawca krwi musi przedstawić dokument, który pozwoli na jego zarejestrowanie. Kiedyś uznawany był tylko dowód osobisty. Z czasem przepisy się zmieniły. Musiały uwzględniać możliwość wystąpienia nowych sytuacji np. chęć oddania krwi przez obcokrajowca.  W związku z tym kandydat na dawcę krwi lub dawca krwi musiał przedstawić dokument ze zdjęciem pozwalający stwierdzić jego tożsamość, zawierający numer PESEL, a w przypadku obcokrajowców odpowiednik PESEL bądź identyfikator dokumentu, np. paszportu. Dopuszczalne było również przedstawienie dokumentu ze zdjęciem i dodatkowo wydanego przez upoważnioną instytucję zaświadczenia odnośnie numeru PESEL. Aby ułatwić rejestrację oraz ujednolicić zbierane dane uproszczono wspomniany przepis co spowodowało, że  kandydat na dawcę krwi lub dawca krwi musiał przedstawić dokument zawierający numer PESEL, a w przypadku osób, które nie mają nadanego numeru PESEL: serię, numer oraz rodzaj dokumentu stwierdzającego tożsamość.

Z czasem jednak okazało się, że są również inne dokumenty, które w łatwy sposób pozwalają dawcy na potwierdzenie tożsamości. Dodatkowo pojawiła się możliwość korzystania z aplikacji mObywatel w placówkach publicznej służby krwi

Jak jest obecnie? Nadal najważniejszym polskim dokumentem tożsamości jest dowód osobisty. Jednak dokumentem tożsamości mogą być też inne dokumenty. Obecnie obowiązujące przepisy w placówkach publicznej służby krwi mówią, że kandydat na dawcę krwi lub dawca krwi potwierdza swoją tożsamość poprzez okazanie dowodu osobistego, paszportu, karty pobytu, karty stałego pobytu, książeczki żeglarskiej, żołnierskiej karty tożsamości albo przy użyciu dokumentu elektronicznego, o którym mowa w art. 19e ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, z późn. zm.) przez okazanie tego dokumentu na ekranie urządzenia mobilnego osobie stwierdzającej tożsamość. Kandydat na dawcę krwi lub dawca krwi, będący cudzoziemcem, nie posiadający prawa pobytu na terytorium RP, potwierdza swoją tożsamość przez okazanie dokumentu zawierającego: zdjęcie, imiona i nazwisko, datę urodzenia, serię oraz numer dokumentu stwierdzającego tożsamość. Przy rejestracji personel medyczny ma obowiązek zaznaczyć rodzaj okazanego dokumentu.

Możecie się spotkać, że centra krwiodawstwa zezwalają potwierdzić tożsamość dawcy na podstawie prawa jazdy, legitymacji ubezpieczeniowej, legitymacji szkolnej lub legitymacji studenckiej. Jednak dokumenty te nie są wprost wymienione z nazwy w przepisach.

Zbiórka krwi górników i energetyków z bełchatowskich oddziałów PGE GiEK

Kluby HDK przy Elektrowni i Kopalni Bełchatów oraz Centrala PGE GiEK organizują kolejną, wspólną akcję oddawania krwi.  Zbiórka rozpocznie się w czwartek, 19 listopada, w godz. 8:00-12:00 w Domu Parafialnym przy Parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła i Świętej Barbary w Bełchatowie (al. kard. St. Wyszyńskiego 42). Akcja jest otwarta – mogą wziąć w niej udział wszyscy mieszkańcy Bełchatowa i okolic, którzy chcą podzielić się z potrzebującymi drogocennym lekiem, który ratuje zdrowie i życie chorych.

Inicjatywa pracowników PGE GiEK jest cenna szczególnie teraz, w czasach pandemii koronawirusa, kiedy dużo mniej dawców zgłasza się do regionalnych centrów krwiodawstwa, co negatywnie przekłada się na ilość oddawanej krwi.

Akcja odbędzie się z zachowaniem wszystkich zasad bezpieczeństwa. Serdecznie zapraszamy!

Przykładowy kwestionariusz dla dawców krwi

Sprawozdanie z działalności Polskiego Czerwonego Krzyża za rok 2019

Logo Polskiego Czerwonego Krzyża

Jak co roku przedstawię Wam fragment sprawozdania Polskiego Czerwonego Krzyża. Przypomnę tylko, że PCK jest najstarszą organizacją w Polsce której jednym z działań jest popularyzacja idei honorowego oddawania krwi. Oczywiście jest to fragment dotyczący tylko krwiodawstwa.

W 2019 r. w PCK działało 1.010 Klubów HDK PCK zrzeszających 26.750 członków PCK i 41.165 wolontariuszy, którzy oddali 99.182,700 litrów krwi, co stanowi 18,7% ogólnie pobranej krwi od dawców honorowych. Liczba HDK w innych niż Kluby jednostkach PCK wyniosła 2.333 członków i 2.094 wolontariuszy. W ramach działań promocyjnych na terenie całego kraju podejmowano szereg inicjatyw, wśród których zorganizowano 2.875 rożnego rodzaju akcji, imprez itp. połączonych z poborem krwi, w tym: XVI Edycję Ogólnopolskiego Turnieju Szkół i Wyższych Uczelni „Młoda Krew Ratuje Życie” rok szkolny i akademicki 2018/2019, w ramach której pozyskano łącznie 10.975,233 litrów krwi od 14.600 uczniów i 5.044 studentów. W 15. Województwach udział wzięło 193 szkół ponadgimnazjalnych i pomaturalnych oraz 13 uczelni wyższych; XIV edycję „Strażacy w Honorowym Krwiodawstwie-Ognisty Ratownik-Gorąca Krew”, we współpracy z Komendą Główną PSP i Zarządem Głównym Związku OSP RP. Do XIV edycji Programu przystąpiło 11 jednostek Państwowej Straży Pożarnej, 12 jednostek Ochotniczej Straży Pożarnej. Łącznie 720 strażaków oddawało krew i promowało ideę honorowego krwiodawstwa. Program zrealizowano w 13 okręgach, pozyskano łącznie od strażaków oraz osób przez nich zachęconych 2.873,901 litrów krwi; Realizując zadanie wynikające z ustawy o publicznej służbie krwi w zakresie nadawania Tytułu Honorowego i Odznaki „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi”, dofinansowane przez Ministra Zdrowia nadano ponad 45.205 Tytuły Honorowe oraz 2.176 duplikatów legitymacji ZHDK. W 2019 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał odznaczenia państwowe za zasługi w działalności społecznej na rzecz honorowego krwiodawstwa oraz za krzewienie idei czerwonokrzyskiej: 26 Krzyży Kawalerskich Orderu Odrodzenia Polski, -25 Złotych Krzyży Zasługi, – 46 Srebrnych Krzyży Zasługi, – 75 Brązowych Krzyży Zasługi. Ponadto Prezydium Krajowe Rady Honorowego Krwiodawstwa PCK zweryfikowało wnioski o nadanie odznaki „Honorowy Dawca Krwi – Zasłużony dla Zdrowia Narodu”. 1.303 krwiodawców zostało wyróżnionych przez Ministra Zdrowia Odznaką „Honorowy Dawca Krwi – Zasłużony dla Zdrowia Narodu”. Kapituła „Kryształowego Serca” rozpatrzyła 92 wnioski i przyznała to wyróżnienie 59 Zasłużonym Honorowym Dawcom Krwi. Poza ww działaniami o charakterze ogólnopolskim Oddziały PCK organizowały różnego rodzaju akcje promocyjne, a także integrujące środowisko honorowych dawców krwi, m.in. – Ślaski OO PCK zorganizował w 2019 r. XLIII edycję Rajdu HDK PCK „Czerwona Róża” im. Kazimierza Nowaka w Mikołajkach. To najstarsza impreza ogólnopolska Honorowych Dawców Krwi o charakterze integracyjno-promocyjnym. Organizatorem Rajdu był Klub HDK PCK „BASIA”, działający przy Kopalni Węgla Kamiennego Mysłowice-Wesoła. W Rajdzie uczestniczyło 234 krwiodawców z rodzinami z 18 klubów z całej Polski. – Lubuski OO PCK wspólnie z Lubuską Okręgową Radą Honorowego Krwiodawstwa PCK zorganizował XXXIII edycję Samochodowego Rajdu HDK PCK. Uczestnicy Rajdu tradycyjnie zakwaterowani byli w Ośrodku PCK w Sławie.Rywalizacja odbywała się na trasie Sława-Bojadła-Klenica-Trzebiatów-Sulechów-Kalsk-Sława obfitując w wiele konkurencji o charakterze sprawnościowym, które rozgrywano również na terenie ośrodka. Zgodnie z rajdową tradycją przeprowadzono także testy z zakresu wiedzy o Czerwonym Krzyżu i honorowym krwiodawstwie, z zakresu znajomości prawa o ruchu drogowym, znajomości regionu, a także praktycznym sprawdzian umiejętności udzielania pierwszej pomocy. W Rajdzie uczestniczyło 29 załóg z 11 województw. – W październiku 2019 roku Małopolski OO PCK zorganizował na Bulwarach Czerwieńskiego w Krakowie 4. KrwioBIEG Kraków. Głównym założeniem KrwioBIEG Kraków jest organizacja biegu charytatywnego na rzecz promocji honorowego krwiodawstwa, pozyskanie funduszy na jego rozwój oraz promowanie zdrowego stylu życia poprzez bieganie na świezym powietrzu. Udział wzięło łącznie 1.300 biegaczy.

Archiwum fragmentów sprawozdań Polskiego Czerwonego Krzyża dotyczących krwiodawstwa:

Terminy ważności poszczególnych składników krwi

Poniżej możecie zapoznać się z terminami ważności poszczególnych składników krwi:

O przetaczaniu krwi – 1937 rok

Dzisiaj troszkę historii. Poniżej możecie przeczytać artykuł z 1937 roku napisany przez Docenta Dr Henryka Gnoińskiego. Był on jednym z pionierów polskiej transfuzjologii. Zapraszam do ciekawej lektury.

O PRZETACZANIU KRWI
Docent Dr HENRYK GNOIŃSKI

Coraz więcej słyszy się i czyta obecnie o przetaczaniu krwi, o krwiodawcach, którzy za pewną opłatą a niejednokrotnie darmo udzielają swej krwi. Krew ta zostaje pośrednio lub bezpośrednio przelana do żył chorych, ratując w wielu wypadkach życie. We krwi żywej, wprowadzonej do żył potrzebującego, medycyna współczesna znalazła niewątpliwie wspaniały i cenny środek leczniczy, ale nie bez zastrzeżeń. Istnieją bowiem pewne ważne prawa i warunki, których należy przestrzegać, ażeby zamiast pożytku nie wyrządzić szkody choremu.

Znaczeniem i wartością krwi jako środka nie tyle leczniczego ile odradzającego i odmładzającego zajmowali się ludzie od niepamiętnych czasów. W starożytnym Egipcie i Rzymie próbowano przy pomocy krwi młodych osobników odświeżać i odmładzać starców. W wiekach średnich ponawiano te próby nie zawsze z wynikiem pomyślnym, ba, nawet niejednokrotnie próby te kończyły się tragicznie zarówno dla dawców jak i dla odbiorców. Myśl jednak zastosowania krwi żywej do leczenia, we wszystkich niemal okresach historii, snuje się w umysłach ludzi. Próby są ponawiane. Rodzą się w umysłach bardzo fantastyczne opisy i projekty dotyczące przetaczania krwi. W w. XVIII, a ściślej w roku 1628, uczony nazwiskiem Harvey ustalił prawa krążenia krwi w organiźmie. Dało to początek racjonalnemu przystąpieniu do studiów nad zagadnieniem transfuzji. Uczeni fizjologowie dla wyjaśnienia praw krążenia rozpoczęli badania nad przetaczaniem krwi u zwierząt. Pod wpływem tych doświadczeń przystąpiono do prób przetaczania krwi młodych zwierząt ludziom i krwi ludzkiej ludziom. Ponieważ próby te najczęściej kończyły się niepomyślnie. Akademia francuska wypowiedziała się nie tyle przeciwko transfuzji jako takiej, lecz zażądała, ażeby tego rodzaju zabieg dokonywać tylko wyjątkowo i za każdorazowem zezwoleniem Akademii.

W 10 lat później uczony lekarz Dolens wypowiedział zdanie, że niekiedy krew jednego osobnika różni się wydatnie od krwi drugiego i dlatego uważa zabieg ten za bardzo ryzykowny. Mimo to w wieku XVII – XVIII dokonywano od czasu do czasu transfuzję, przetaczając krew dawcy bezpośrednio do żył biorcy, borykając się z wielką przeszkodą jaką jest duża krzepliwość krwi. To też w roku 1818 angielski lekarz położnik Blundel próbował stosować krew odwłóknioną, pobierając ją od dawcy do specjalnego naczynia – po czym zastrzykiwał ją skrwawionym położnicom. Blundel pierwszy stwierdził, że istnieje duża niezgodność krwi. Ostrzegał on przeto, że jeżeli choremu w czasie transfuzji drżą wargi i powieki, jeżeli
chory objawia niepokój i wymiotuje, należy niezwłocznie przerwać transfuzję i wybrać krew od innego dawcy. Zachowując powyższą ostrożność, Blundel dokonał szeregu transfuzji z wynikiem nad wyraz dobrym, ratując często chore od niechybnej śmierci.

Wielu uczonych lekarzy posługiwało się krwią do leczenia skrwawionych, śmiertelność jednak po tym zabiegu była zbyt wielka, żeby metoda leczenia przy pomocy transfuzji przyjęła się ogólnie. Dopiero wielkie odkrycie na przełomie XX wieku, w 1900 roku, dokonane przez Landsteinera, daje trwałe podstawy do stosowania transfuzji krwi. Landsteiner stwierdził, że surowica ludzi zupełnie zdrowych zlepia i rozpuszcza krwinki innych osobników, ale nie wszystkich. Nie niszczy własnych krwinek oraz pewnych ludzi, których należy zatem zaliczyć do jednej grupy. W ten sposób ustalono istnienie czterech grup krwi a mianowicie A. B. AB, O oraz stwierdzono, że jedni osobnicy mogą dawać swoją krew innym, ale w obrębie przynależności do tej samej grupy krwi ¹⁾.

Na zasadzie badań Landsteinera cały szereg badaczy a między nimi prof. Hirszfeld rozbudowali całą naukę o grupach krwi, dając podstawy do przetaczania krwi. Przestrzeganie przynależności grupowej osobników dających i odbierających krew warunkuje zupełne bezpieczeństwo przetaczania, gdyż daje gwarancję, że krew zgodna wprowadzona do żył biorcy przyjmie się, będzie spełniała swą rolę tak jak spełniała ją w żyłach dawcy.

Z chwilą odkrycia praw dotyczących przynależności grupowej krwi została usunięta najważniejsza przeszkoda w stosowaniu przetaczania krwi, jednak nie jedyna. Pozostała jeszcze do zwalczenia zbyt wielka krzepliwość krwi, która w wysokim stopniu utrudnia przelewanie krwi. I tę przeszkodę usunięto przez wynalezienie ciała chemicznego, które dodane do krwi utrzymuje ją poza organizmem w stanie płynnym przez czas dłuższy. Można zatem przetaczać krew bezpośrednio z żył dawcy do żył biorcy, krew stabilizowaną ²⁾ niekrzepliwą oraz krew konserwowaną, to znaczy przechowywaną w stanie niekrzepliwym. Poznanie gruntowne przynależności grupowej krwi, uczynienie krwi niekrzepliwą po za organizmem stworzyło warunki dla zastosowania krwi w celach leczniczych.

Ostatni rok wojny światowej wykazał jak wielkie znaczenie ma transfuzja przy ratowaniu skrwawionych. Cały szereg istnień ludzkich został uratowany od niechybnej śmierci dzięki zastosowaniu przetaczania krwi.

Od tej chwili leczenie transfuzją zyskało sobie prawo obywatelstwa i stanęło na czele najwybitniejszych środków leczniczych. Stosuje się obecnie przetaczanie krwi przy skrwawieniach chirurgicznych, położniczych, ginekologicznych, przy niedokrwistości ostrej i przewlekłej złośliwej, przy wielu chorobach wewnętrznych a nawet przy schorzeniach zakaźnych (immunotransfuzja). Rozwój transfuzji rozszerza się, obejmując coraz większe kręgi schorzeń poddających się temu leczeniu. To też metoda ta budzi coraz większe zainteresowanie.

Zagadnienie transfuzji krwi mieści w sobie cały szereg problematów, które winny być harmonijnie rozwiązywane:
– problemat wskazań i przeciwwskazań transfuzji,
– problemat stosowania krwi świeżej, ustalonej czy konserwowanej,
– zagadnienie techniki,
– wreszcie problemat dawstwa,
– organizacja krwiodawców i ośrodków transfuzji.

Nie ulega już najmniejszej wątpliwości, że najważniejszym środkiem leczenia skrwawień jest transfuzja krwi. Już to samo wystarczyłoby do spopularyzowania tego zagadnienia. Jeżeli dodamy do tego wszystkie wyżej wymienione wskazania do transfuzji, zrozumiemy łatwo jak wielkie ma ona znaczenie w dobie obecnej. Krew stosowana do przetaczania byle by była zgodna grupowo może być użyta, jak już powiedziano, świeża, ustalona lub konserwowana. Każda też z nich ma
swoje dodatnie i ujemne strony. Krew świeża jest najbardziej żywa. Ponieważ jednak jej krzepliwość jest zachowana, przeto przetaczanie krwi bezpośrednie wymaga doskonałego opanowania techniki samego zabiegu. Poza tym niemożność stwierdzenia czy dawca nie ma np. rozwijającej się grypy lub innej ostrej zakaźnej choroby, stwarza pewne niebezpieczeństwo dla biorcy. Również dużą trudnością często jest sprowadzenie dawcy z odpowiedniej grupy szczególniej w małych środowiskach w razie pilnej potrzeby.

Krew ustalona nie krzepnie, zatem zabieg jest znacznie łatwiejszy. Co się tyczy krwi konserwowanej jest ona wprawdzie nieco zmienioną jednak w skutkach niemal równoznaczną z krwią świeżą i ustaloną. Stosując krew konserwowaną jesteśmy uniezależnieni od dawcy. Wystarczy wziąć naczynie z konserwowaną krwią, podgrzać, ewentualnie przecedzić przez gazę i mamy ją gotową do przetoczenia. Znakomicie skraca to czas tak drogi zwłaszcza przy leczeniu skrwawień i, wobec możności przewożenia takiej krwi na dalekie nawet odległości, daje dużą pomoc lekarzom na prowincji. A już nieocenione wartości posiada krew konserwowana dla armii w czasie wojny. Do jakiego stopnia w warunkach wojennych można wykorzystać zalety konserwowanej krwi dowodzi chociażby fakt, że na teren wojenny w Hiszpanii dowożono krew ze Szwajcarii.

Niemniej ważną sprawą w dziedzinie transfuzji krwi jest zagadnienie dawstwa. Różne kraje w rozmaity sposób rozwiązują to doniosłe zagadnienie. W New-Yorku dawstwo zorganizowane jest przy departamencie zdrowia. Departament organizuje dawców i przydziela ich w miarę potrzeby, tak, że nikt nie może skorzystać z ich usług bez wiedzy Departamentu Zdrowia. Dawcy grupowani są z pośród ludności biednej zwłaszcza bezrobotni, którzy w ten sposób zarabiają na życie. W Londynie, Amsterdamie, Rotterdamie, Brukseli i innych stolicach i wielkich miastach dawstwo organizowane jest przez Czerwony Krzyż. W Londynie organizacja dawstwa przy Czerwonym Krzyżu obsługuje 100 zakładów leczniczych. W Paryżu, Wiedniu, Zurichu powstały specjalne organizacje, które rozstrzygnęły w myśl swoich statutów zagadnienie dawstwa. W Paryżu dawcy rekrutują się ze studentów medycyny personelu szpitalnego, policjantów oraz straży ogniowej. Od ludzi tych wymaga się wysokiego poziomu moralnego i dobrego zrozumienia idei niesienia pomocy bliźnim. W Berlinie istnieje ośrodek krwiodawców pod kierunkiem kliniki. W Rosji Sowieckiej powstał olbrzymi instytut, który obsługuje całą Rosję krwią konserwowaną. Ma on do rozporządzenia szereg aut i samolotów, przy pomocy których może dostarczać krew w krótkim czasie na najdalsze nawet odległości.

W Polsce do niedawna dawstwo nie było zupełnie zorganizowane, co w znacznej mierze utrudniało należyte i szybkie przeprowadzenie transfuzji. Mała ilość krwiodawców oraz brak odpowiednich przepisów normujących tę sprawę, podnosił znacznie koszta związane z tym zabiegiem, czyniąc go niedostępnym dla szerszego ogółu. Pierwsze poczynania w kierunku zorganizowania dawców to Akademicki Ośrodek Krwiodawców przy Kole Medyków U. J. P. oraz Ośrodek Krwiodawców Koła Młodzieży P.C.K.

Nową erę i prawną podstawę zyskuje zagadnienie krwiodawców z chwilą ogłoszenia rozporządzenia p. Ministra Opieki Społecznej z dn. 5 sierpnia b. r. o krwiodawcach. Według tego rozporządzenia oddawać swą
krew do przetaczania mogą wyłącznie osoby zarejestrowane w instytucji upoważnionej do tego na mocy zezwolenia Min. Op. Społ. Dawcy podlegają rejestracji oraz ścisłemu badaniu lekarskiemu. Wyjątek od tych przepisów stanowią osoby dające swą krew swoim bliskim i najbliższym w przypadkach nagłych.

Zagadnienie zatem transfuzji krwi, które w ostatnich latach zdobyło mocne podstawy naukowe, poparte i ugruntowane doniosłymi badaniami i zdobyczami na polu praktyki, urosło obecnie do rozmiarów kwestii o znaczeniu społecznym i ogólno-państwowym. Nie jest to już obecnie jedna z metod leczniczych stosowana w pewnych rodzajach schorzeń, jest to przy dzisiejszym stanie wiedzy, sprawa ratownictwa publicznego, zagadnienie pomocy doraźnej w wypadkach nagłych, obchodzące ogół społeczeństwa i dla tego ogółu przeznaczone zarówno w czasie pokoju jak i wojny.

Przy takim ujęciu zagadnienia transfuzji krwi, obowiązkiem czynników, powołanych do czuwania nad niesieniem pomocy ogółowi ludności, jest umożliwienie i udostępnienie stosowania zabiegu transfuzji krwi najszerszym masom tej ludności. Ze wszystkich zaś czynników, stojących na usługach społeczeństwa polskiego w dbałości o zapewnienie ogółowi szybkiej i skutecznej pomocy lekarskiej, zarówno w czasie wojny jak i pokoju, najbardziej ku temu celowi powołany jest Polski Czerwony Krzyż. Winien on podjąć inicjatywę tego ważnego zagadnienia i zrealizować ku pożytkowi społeczeństwa i Armii.

^l) Wyjątek stanowi krew grupy zerowej. Może ona być przetoczona każdemu osobnikowi – natomiast krew innych grup dla osobnika grupy zerowej jest szkodliwą. Osobnicy z grupy zerowej to tak zwani dawcy uniwersalni.

²⁾ Przez krew ustaloną rozumiemy krew pobraną od dawcy bezpośrednio do naczynia wypełnionego płynem zapobiegającym krzepnięciu, a więc najczęściej roztworem cytrynianu sodu. Krew tę następnie przetaczamy do żył chorego.

Bankowa Akcja Honorowego Krwiodawstwa w 2020 roku

Tegoroczna zbiórka krwi będzie trwała od 17 do 19 sierpnia w poniższych Regionalnych Centrach Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa.

W tym terminie na hasło BAHK po oddaniu krwi krwiodawcy otrzymają upominek od Fundacji, który będzie można odebrać w RCKiK.

Białystok, Skłodowskiej – Cure 23

Bydgoszcz, Ks. Markwarta 8

Gdańsk, Hoene – Wrońskiego 4

Kraków, Rzeźnicza 11

Katowice, Raciborska 15

Lublin, Żołnierzy Niepodległej 8

Poznań, Marcelińska 44

Warszawa, Saska 63/75

Wrocław, Czerwonego Krzyża 5/9

– Dziękujemy uczestnikom naszych dotychczasowych akcji. Liczymy, że dołączą do nas także w tym trudnym dla wszystkich roku. Tych, którzy jeszcze nie są dawcami zachęcamy do udziału w Bankowej Akcji Honorowego Krwiodawstwa. Świadomość, że oddając krew ratujemy komuś zdrowie i życie, daje ogromną satysfakcję – mówi Małgorzata Głębicka, prezes Fundacji PKO Banku Polskiego, organizatora akcji.

Dawcą może być każda osoba pomiędzy 18. a 65. rokiem życia, która waży nie mniej niż 50 kg. Jednorazowo można oddać 450 ml krwi. Po wypełnieniu kwestionariusza i przeprowadzeniu wstępnych badań, lekarz przeprowadza z potencjalnym dawcą wywiad medyczny. Jeśli zostaną wykluczone przeciwwskazania, po uzupełnieniu płynów w organizmie, można przystąpić do pobierania krwi. Trwa ono zazwyczaj ok. 10 minut, po czym zalecany jest krótki odpoczynek i posiłek regeneracyjny. Cała procedura trwa mniej niż godzinę i jest w pełni bezpieczna. Przerwy pomiędzy kolejnymi pobraniami powinny trwać minimum 8 tygodni w przypadku mężczyzn i 12 tygodni w przypadku kobiet.

Partnerem BAHK jest Narodowe Centrum Krwi, Ministerstwo Zdrowia oraz lokalnie Regionalne Centra Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa.Hasło Bankowej Akcji Honorowego Krwiodawstwa brzmi Moja krew, Twoje życie.

Czy Ministerstwo zamierza wykonywać badania przesiewowe wśród dawców w kierunku SARS-CoV-2?

Czy Ministerstwo zamierza badać krew krwiodawczyń i krwiodawców, aby móc ją wykorzystać do leczenia COVID-19 i do badań nad wirusem SARS-CoV-2?

Zgodnie z wytycznymi ECDC (European Centre for Disease Preventionand Control) laboratoryjne badania przesiewowe dawców i/lub donacji krwi, osocza do wytwarzania produktów leczniczych oraz komórek i tkanek w kierunku SARS-CoV-2 nie są obecnie zalecane. Aktualnie brak jest dowodów naukowych wskazujących na możliwość przeniesienia wirusa COVID-19 na drodze krwi i jej składników. Poziomy wykrytego materiału genetycznego wirusa w osoczu pokrywające się z objawami klinicznymi są bardzo niskie i nie wdrożono polityki w zakresie badań przesiewowych innych wirusowych chorób układu oddechowego, dla których transmisja transfuzji pozostaje teoretyczna, w tym grypy. Nie bez znaczenia jest również fakt, że diagnostyka w kierunku COVID-19 oparta jest na pobieraniu wymazu, najczęściej z nosogardzieli.

Zgromadzone dotychczas przez jednostki publicznej służby krwi ilości osocza z przeciwciałami anty-SARS-CoV-2 są przeznaczone do stosowania w lecznictwie w postaci transfuzji pacjentom chorym na COVID-19. Aktualnie nie podjęto decyzji o innym jego przeznaczeniu – priorytetem jest przede wszystkim kliniczne wykorzystanie osocza od ozdrowieńców, dopiero po zabezpieczeniu lecznictwa mogą być rozpatrywane decyzje o innym wykorzystaniu osocza.

Czy Ministerstwo planuje zmienić wymagania dla potencjalnych dawców i dawczyń, aby osoby, które prywatnie wykonają test na obecność przeciwciał, mogły również oddawać krew jako tzw. „ozdrowieńcy”?

Zgodnie ze stanowiskiem Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych na dzień 23 kwietnia 2020 r. „Kwalifikacji jako dawcy krwi będą podlegały jedynie osoby, u których wykazano obecność materiału genetycznego SARS-CoV-2, ewentualnie do rozważenia osoby, u których stwierdzono wysokie miana przeciwciał anty-SAR-CoV-2 w klasie IgG w teście, który posiada aprobatę do zastosowania w praktyce klinicznej u ludzi.” Ponadto, zgodnie ze Stanowiskiem Konsultantów Krajowych w dziedzinie Mikrobiologii Lekarskiej, Chorób Zakaźnych, Diagnostyki
Laboratoryjnej oraz Prezesa Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych w sprawie oznaczania swoistych przeciwciał i antygenów w diagnostyce zakażenia SARS-CoV-2: „W aktualnej sytuacji epidemicznej nie zaleca się wykonywania testów serologicznych wykrywających przeciwciała anty- SARS-Cov-2
bez indywidualnego zlecenia lekarskiego. Instytucja lub lekarz zlecający wykonanie takiego badania są zobowiązani do interpretacji wyniku, a także zlecenia i sfinansowania wykonania testu RT PCR w celu weryfikacji każdego przypadku dodatniego wyniku testu serologicznego.”.
W powyższym stanowisku, zwrócono również uwagę na wielość stosowanych testów służących do wykrywania przeciwciał przeciw SARS-CoV-2, ich różną czułość, swoistość, oraz wartość predykcyjną ze względu na zróżnicowaną częstość występowania zakażenia SARS-CoV-2 w różnych regionach świata. W związku z tym każdy rodzaj testu wymaga walidacji w populacji, w której ma być stosowany. Podkreślono również, iż należy ostrożnie podchodzić do testów wykrywających antygeny SARS-CoV-2, gdyż ich wartość diagnostyczna nie została dostatecznie potwierdzona w opublikowanych wynikach badań

UWAGA! Regionalne Centra Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa dopuszczają dawców lub kandydatów na dawców osoby, które wykonały test na przeciwciała PRYWATNIE. (aktualizacja 19.10.2020)

Honorowe krwiodawstwo: dawcy i nie dawcy

Informacja dla osoby badanej

Zapraszam do wzięcia udziału w badaniu dotyczącym honorowego krwiodawstwa. Jest ono kierowane zarówno do osób, które oddają krew jak i do osób, które nigdy tego nie robiły. Badanie ma na celu lepsze poznanie cech obu grup. Jako osoba badana zostaniesz poproszony / poproszona o odpowiedź na kilka pytań dotyczących Twojej historii oddawania krwi oraz wypełnienie kwestionariusza dotyczącego różnych cech psychologicznych. 

Wypełnienie kwestionariusza zajmie około 15 minut.

Twoje odpowiedzi będą anonimowe i będą wykorzystywane wyłącznie do celów naukowych. Nie będą zbierane żadne dane pozwalające na zidentyfikowanie Twojej osoby. Możesz wycofać zgodę na udział w badaniu i przerwać je w dowolnym momencie. Jeśli zdecydujesz przerwać badanie, żadne odpowiedzi nie zostaną zapisane.

W przypadku pytań lub wątpliwości, na każdym etapie badania, także po jego zakończeniu, proszę o kontakt:

Martyna Gajkowska, mstawarz2@st.swps.edu.pl 

Badanie przeprowadzane jest w ramach seminarium magisterskiego pod kierunkiem dr hab. prof. USWPS Izabeli Krejtz i zostało pozytywnie zaopiniowane przez Komisję ds. Etyki Badań Naukowych Uniwersytetu SWPS, Wydziału Psychologii w Warszawie. Numer opinii: 66/2020

Dziękuję za poświęcony czas!

Link do ankiety: https://psychodpt.fra1.qualtrics.com/jfe/form/SV_9LI5A234HE0va3X