Definicja i właściwości
Jedna jednostka KKCz jest to składnik krwi uzyskany z jednej jednostki pełnej krwi po usunięciu z niej większości osocza. Zawiera wszystkie krwinki czerwone obecne w jednej jednostce pełnej krwi (hematokryt od 0,65 do 0,75) oraz, w zależności od warunków wirowania, różną ilość krwinek płytkowych i leukocytów. Preparatyka powinna być wykonana podczas jednego etapu, tak szybko jak to możliwe po zakończeniu donacji. Podczas przechowywania KKCz mogą wytworzyć się mikroagregaty.
Sposób otrzymywania
1. KKCz można otrzymać z pełnej krwi metodą wirowania. Podczas wirowania można dokonać rozdziału na KKCz, kożuszek leukocytarno-płytkowy i osocze lub rozdziału na KKCz i osocze bogatopłytkowe.
2. Każdą jednostkę odwirowanej krwi należy poddać kontroli wizualnej, oceniając prawidłowość rozdziału składników i szczelność pojemników.
3. Prawidłowo odwirowane osocze nie powinno zawierać widocznych makroskopowo erytrocytów.
4. Warstwa erytrocytów musi być stabilna, nie powinna ulec zmąceniu w czasie wyjmowania pojemnika z wirówki i umieszczania go w prasie.
5. W przypadku nieprawidłowego rozdziału, należy dokładnie wymieszać zawartość pojemnika i odwirować ponownie. Udokumentować te czynności.
6. Składniki krwi zawarte w uszkodzonych pojemnikach lub zawierające osocze, którego wygląd nie odpowiada obowiązującym wymogom (np. zhemolizowane) należy przekazać do działu zapewnienia jakości.
7. W oparciu o własne doświadczenia oraz wyniki badań walidacyjnych i kontrolnych każde centrum powinno precyzyjnie określić objętość pozostawianego osocza (np.: 50 – 70 ml, tak, aby umożliwić wytwarzanie składnika o wymaganym
hematokrycie.
8. Z KKCz przeznaczonego do przechowywania zaleca się usuwanie kożuszka leukocytarno – płytkowego. W tym celu krew powinna być pobierana do pojemników typu „góra – dół”.
9. Jeżeli uzyskany podczas wirowania kożuszek leukocytarno-płytkowy ma być przeznaczony do uzyskania KKP, krew należy wirować w temperaturze od 20°C do 24°C.
Oznakowanie składnika
1. Etykieta ostateczna powinna zawierać co najmniej następujące informacje:
a) Nazwa centrum, na terenie którego otrzymano składnik.
b) Nazwa składnika: „Koncentrat krwinek czerwonych” lub „KKCz”.
c) Grupa krwi ABO i RhD (słownie, tj.: „RhD+ (plus)”/”RhD- (minus)” lub „RhD+ (dodatni)”/”RhD- (ujemny)”).
d) Inne oznaczone antygeny krwinek czerwonych.
e) Nr składnika (odpowiadający numerowi donacji).
f) Ilość składnika (jednostki i ml).
g) Rodzaj płynu konserwującego.
h) Data pobrania.
i) Data wykonania preparatyki (jeśli jest inna niż data pobrania).
j) Data ważności.
k) Informacje dotyczące wyników dodatkowych badań.
l) Wskazówki:
– „Przechowywać w temperaturze od 2°C do 6 °C”,
– „Nie przetaczać w przypadku stwierdzenia hemolizy, innych zmian składnika lub uszkodzenia pojemnika”,
– „Przetaczać przez filtr 170-200 µm”.
2. Jako ilość składnika podawać: „1 jedn.” i objętość w ml ustaloną dla danej metody otrzymywania KKCz (w przypadku porcji do użytku pediatrycznego – tylko rzeczywistą objętość w ml).
3. Jeśli dokonano podziału jednej jednostki KKCz na porcje do użytku pediatrycznego, należy je odpowiednio oznakować uwzględniając wszystkie podziały w oznaczeniu literowo-numerycznym nazwy składnika krwi: pierwszy podział literami A, B, C, D; a jeżeli podlegają one dalszemu podziałowi należy rozszerzyć oznakowanie przez
dodanie liter a i b.
4. Do składnika wydawanego odbiorcy zaleca się dołączanie ulotki informacyjnej o składniku. Powinna ona zawierać informacje wyszczególnione w punktach 1, 2, 7 i 12 oraz podane w punktach Przeciwwskazania, Środki ostrożności podczas stosowania, Powikłania.
Kontrola jakości
Kontrola jakości koncentratu krwinek czerwonych obejmuje testy podane w Tabeli 7.3.
Przeciwwskazania
KKCz nie jest wskazany:
1. Gdy wystąpi alloimmunizacja antygenami leukocytarnymi.
2. U pacjentów z uczuleniem na białka osocza.
3. W transfuzjach wymiennych u noworodków chyba, że zostanie dodana uzupełniająca objętość osocza.
Środki ostrożności podczas stosowania
1. Serologiczna zgodność składnika musi być potwierdzona przed przetoczeniem odpowiednimi badaniami laboratoryjnymi (próba zgodności).
2. Należy przetaczać przez aparat z filtrem zatrzymującym mikroagregaty